Zondag 5 juni 2016
Ontwaken op Limnionas Beach, Greece
KM
Coördinaten 36.23413, 22.90541

We waren al vroeg wakker door een kudde blèhrende klimgeiten die in onze achtertuin stonden te grazen en schijten.  Gelukkig konden we daarna nog even doorslapen.
Vandaag toch maar eens proberen te wandelen ondanks onze opgelopen handicaps. We staan per slot van rekening hier aan het begin van de wandelroute naar de bekende ‘Magic Green Pool’ van Kythira.
De Magic Green Pool is een soort van ronde uitsparing in een bergwand, en net iets hoger gelegen dan zeeniveau. Door de lichtval en de ondergrond lijkt  het bijna een groot natuurlijk bubbelbad in de rotsen, maar dan zonder de bubbels. Het contrast met de rotsen en

de zee is wonderschoon.

In de dagen dat we nu hier staan hebben we helemaal niemand de wandeling zien doen, behalve onze twee hangmatmannen.  Dat geeft dus wel aan dat het écht rustig is op het eiland.
Het is een wandeling van slechts 1,5 km, maar van middelmatig niveau en geen echt klimwerk. Althans, dat is wat wij opmaken uit de afbeeldingen op het informatiebord. De hangmatmannen hebben hem gisteren gedaan en vertelden ons dat alleen het laatste stuk ‘nogal’ klauteren is.
Ik had wel al gelezen dat er vanwege de droge winter niet veel water in zou staan, maar de hangmatmannen vertelden dat je er nog best in kon baden.

De route begint bij onze camper

Het is er perfect weer voor……. Strak blauw en 30+…
Jaha, en dan is het zeker ook nog aan te raden om een lange broek te dragen en stevige hoge schoenen vanwege de vele keien en lage doornstruiken waar de route tussendoor leidt. Dus ook genoeg water meenemen en een hoed tegen de zon. Voor je het weet heb je een  zonnesteek te pakken.
Wat we ook meenemen zijn een paar lichtgewicht sneldrogende handdoekjes en wat maaltijdrepen. Altijd handig die dingen.

De route staat zowel aangegeven met de officiële paaltjes als met roze linten die iemand in de doodverbrande struiken gehangen heeft. Alleen de paaltjes zouden inderdaad niet voldoende duidelijk geweest zijn.
Het terrein is in den beginne redelijk vlak. Het is wel oppassen geblazen voor de vele keien en de doornstruiken. Je hebt écht de hoge schoenen en lange broek nodig. Ik haal al vrij snel de buitenlaag van een schoen open aan een doornstruik. Ik heb hoge softshell schoenen aan maar had beter mijn leren lowa’s aan kunnen trekken (ook bij me).
Als we een grote hap uit de bergwand zien, die de klimgeiten van vanochtend met gemak bijna verticaal lijken te nemen, denken we er al te zijn maar de route leidt er bovenlangs en gaat verder de berg op.  Het pad gaat dicht langs de ‘hap’, maar wij hoogte-en valvreesmensen nemen voor de zekerheid toch maar een dun paadje een paar meter hoger wat andere hoogte- en valvreesmensen in de loop der tijd gecreëerd lijken te hebben.
En dan plots komt het klauterdeel wat de hangmatmannen bedoeld moeten hebben. Nou beste mensen, dit is echt geen middelmatig wandelwerk. Hoewel we beslist geen bergbeklimmers zijn menen we toch wel iets gewend te zijn. En dit laatste deel naar de Green Pool is niet echt een ‘wandeling’.
Dat geeft ook niks, en we kunnen het best aan, maar voor mijn knie blijkt dit een foute wandelingkeuze te zijn. Ik had  gedacht dat het wel kon maar de knie moet teveel buigen. Helaas, niet slim van me. Weer teveel vertrouwd op het zelfgenezend vermogen van mijn Goddelijke lichaam.

De Green Pool - bijna leeg...

Maar dat is het niet alleen. Op een gegeven moment, als we van bovenaf de Green Pool voor een klein deel in het zicht hebben, moeten we via een smal schuin ‘pad’ om en langs een steile bergwand, en dat gaat ons op dit moment even te ver. We nemen ter plaatse een korte pauze om het eventuele risico en de beloning te overwegen, en kiezen dan toch voor de aftocht. Uiteraard met een licht gevoel van tekortschieten. Maar het is nu even niet het juiste moment.

Zoek de geit(en)

Tot hier, en niet verder

Het is geen straf om de route terug te lopen. De afgebrande struiken geven het geheel een apart aanzien. Af en toe hebben we het idee ergens in de woestenij  van Arizona te lopen, ware het niet dat we links de zee zien.

Terug bij ‘onze’ baai verkennen we het kerkje en het huisje aan de linkerzijde, en daar maak ik Monique blij verrast met de mededeling dat ik dat leuke beige huisje met die blauwe deuren en die práchtige lichtval (hoe mooi kan simpel zijn) stiekem voor ons gekocht heb. Ja ja, dat zou toch wat zijnJ.

Biertjes en ouzo’s hebben we wel verdiend.  De barman/uitbater (moeten nog even zijn naam vragen) geven we een van onze Hollandse-Klompjes-Sleutelhanger, die meteen tussen allerlei andere buitenlandse rekwisieten gehangen wordt.

Monique heeft het hier in deze baai zó naar haar zin dat ze me vraagt het luchtbed op te blazen zodat ze wat kan dobberen. En als Monique op een luchtbed wil dobberen heeft ze het écht héél erg naar haar zin!

Omdat de bar alleen maar een bar is maken we zelf maar weer wat te eten. Ook geen straf.

Zondag 5 juni 2016
Overnachten op  Limnionas Beach, Greece
KM
Coördinaten 36.23413, 22.90541