Woensdag 8 juni  juni 2016
Ontwaken  in Kapsali
KM
Coördinaten 36.143, 23.0008

In onze streek worden in sommige dorpen meeuwen ook wel ‘mauwen’ genoemd. Als we wakker worden van het geluid van die beesten snappen we een beetje waarom. 
Net voor onze deur ligt een bootje waarop de schipper zijn netten schoon aan het maken is. Er zitten blijkbaar allerhande visresten in die hij eruit plukt en in het water gooit. De groep meeuwen heeft dat snel door en wacht in het water geduldig tot er weer een hapje komt.
Als het dan zover is springen ze er bovenop onder luid ge‘auw’ en ge’mauw’. Een echt Grieks haventafereeltje.

Gisterenavond hadden we nog Franse camperburen gekregen.  Een ouder echtpaar met een Hymer. Als Monique in de deuropening haar haren staat te doen zegt de Franse dame, die net uit het toiletgebouwtje komt, met een accent ‘Goed geslapen?’.
Fransen die iets anders dan Frans praten, die maken wij niet zoveel mee. En het Frans van ons komt ook niet veel verder dan ‘je ne parlez pas Francais’, en verder wat titels van songs van Charles Aznavour. Julien Clerque, The Pointer Sisters (ja, die) en uiteraard het beroemde ‘Je t’aime, moi non plus’.  Maar goed, daar heb je dan ook wat aan.

De vriendelijke dame komt een praatje maken en het blijkt dat ze een tijdje in Brugge heeft gewoond. Vandaar wat flarden Nederlands die zijn blijven hangen.  Een conversatie verloopt echter gebrekkig maar de meneer van de mevrouw spreekt gelukkig Engels, en zo hebben we een leuk gesprek met deze alleraardigste mensen die al flink bereisd zijn.
Er komt een prachtig fotoboek voor de dag van één van hun vorige reizen door o.a. Kroatië en omringende landen. Mooi hoor!
We wisselen wat gegevens en uiteraard onze MM2GREECE-klompjes uit, en dan vertrekken de Fransen. 

We doen het nog rustig aan. We ontbijten op ons gemak. Rond het middag uur ont- en verzorgen we de camper bij het toiletgebouw en rijden naar de iets hoger gelegen hoofdstad Kythira. Ja ook Kythira dus. Het is een prachtig oud stadje waardoor je uren dwalen kunt. Er zijn slechts een paar winkeltjes en wat cafés en barretjes, voornamelijk aan en rond het dorpsplein gelegen. Erg kleurrijk en gezellig ziet het er uit.

We nemen een Freddo Espresso en een Freddo Cappuccino op een terrasje. De dame die ons bedient herkennen we, en als we even nadenken en haar aanspreken weten we het weer: ze zat met een andere jongedame eerder deze week te eten op het terras van taverne Platanos in Milopotamos.
Zo gaat het al de hele vakantie op Kythira, steeds weer komen we mensen tegen die we eerder en ergens anders op het eiland ook al hebben gezien.
Het is hier op Kythira echt net een klein dorp. We denken dat als we hier een jaar zouden wonen, dat we dan iedereen zouden kennen.

Na de koffie slenteren we door de prachtige straatjes. Monique koopt een ringetje, en ik koop ééeééééindelijk de lang gezochte slipper. Een paar leuke Teva’s. Ja, het merk van de Jezussandalen. Ik heb ze nog ergens thuis. Erg comfortabel maar van dezelfde twijfelachtige reputatie als de Crocs. Maar ondertussen zijn ze misschien wel weer hip, wie weet. Deze Teva slippers in ieder geval wel.
Monique koopt in hetzelfde leuke winkeltje ook een zonneklep-voor-dames-met-een-staart. Inderdaad, ongeveer dezelfde als ze eerder deze week ook al in Milopotamos probeerde.

De oude Venetiaanse burcht bovenaan het stadje slaan we nu over. Wellicht een volgende keer, met een betere knie.
Wat hier ook vooral weer opvalt is de netheid van de huisjes en straatjes. We zien drie schilders in de weer die alles wat wit is nog witter maken, en waarschijnlijk doen ze dat aan elk beging van het toeristenseizoen. Ze lopen van huis tot huis en van trap tot trap. Niet van deur tot deur, want die laten ze in hun oude karakteristieke versleten en gekleurde hoedanigheid.  Tekenend voor Griekenland.

Hoewel Kythira officieel nog tot de Ionische eilanden behoort, met meer de Venetiaanse/Italiaanse stijl, heeft het wat betreft sfeer en kleur veel meer weg van de Egeïsche eilandengroep, met de witte huisjes. Dit oude Kythira doet ons vooral aan Naxos-stad denken. Ook één van de leukste combinaties van stad en dorp, vinden we.
Nog even terugkomend op het schilderwerk: ook elk kerkje in functie, groot en klein, in een dorp of op een onmogelijke afgelegen plek, het ziet eruit alsof het pas een week geleden geschilderd is. Containers vol witte verf moeten er hier elk jaar weer doorheen gaan. Mooi hoor.

Bij het verlaten van Kythira-stad probeer ik nog even een paar kekke plaatjes te maken van een kleurrijke oude stoomwals (waarom zijn die bij ons zo saai), en dan gaat de trip weer noordwaarts.

Eerst maar eens kijken bij en op Kombonada beach (36.18915, 23.04481). Zoals bijna alle wegen die hier op Kythira naar een strand leiden bijzonder prachtig zijn is dat ook deze. Het valt af en teo niet mee als je een tegenligger ontmoet, maar met wat gefriemel en heen en weer steken komt het toch altijd weer goed.
Op de beach aangekomen zien we drie mensen volop bezig om strandbedden, parasols, toiletten, kantina e.d. op te stellen voor het echte toeristenseizoen. Het wordt allemaal keurig zien we wel. Kombonada beach is een breed strand, waarlijk prachtig gelegen tussen de rotsen. Op dit moment is het echter zeer winderig en we vinden de plek op dit moment niet zo geschikt om enkele dagen te blijven staan. En daar zijn we wel naar op zoek.
De mooie weg dan maar weer terug, wat absoluut geen straf is met onze 3.0 liter automaat.

Hoger aan de oostkust ligt het beroemde Kaladi Beach. Ik heb gelezen dat dit het eest gefotografeerde strand van Kyhtira is. Omdat het echter 155 treden vergt om op het strand te komen gaat dat hem met mijn knie niet worden, dus mijn foto’s komen er niet bij.

Paleopolis Beach dan maar, bijna tegen Avlemonas aangelegen. Het langste strand van Kyhtira, daar moeten we toch een plekje kunnen vinden.
En dat vinden we ook. Aan het begin ook het eerste bordje met ‘no camping’ wat we aantreffen op dit eiland. Ik zeg tegen Monique: ‘Wat raar zo’n bordje in the middle of nowhere. Dat zie ik ook wel dat hier geen camping is. Ik zie ook wel dat hier geen taverne is, of een haven, of een kerk. Dan kun je daar ook wel bordjes voor gaan neerzetten. “No tavern”. “No Port”. “No Church”. En ik weet ook wel dat de enige camping bij Kapsali is’….

Maar serieus, waar moet je heen als camperbezitter op Kythira, als de enige camping (die in Kapsali dus) nog gesloten is, en waar ook alleen maar tentjes kunnen staan? Wij weten het niet.
We weten ondertussen wel dat er in Griekenland met ‘no camping’ wordt bedoeld dat er geen tentjes permanent mogen worden opgezet, en dat er bij campers geen luifels uitgedraaid mogen worden, en/of stoelen, tafels, droogmolens e.d. uitgestald mogen worden. Dus geen echte campingtaferelen.

Voor wat betreft Kythira denken we begrepen te hebben dat er tot nu toe geen problemen zijn met vrij kamperen met een camper. De campers zjn op dit moment ook op een hand te tellen op het eiland. En daarbij lenen veel wegen en enkele doorganegen zich niet echt voor de grotere campers onder ons.

Wij rijden een paar honderd meter voorbij het bordje en vinden een aardig plekje iets van de doorgaande weg af ongeveer in het midden van het langste strand van Kythira.
Het is 19:00 uur, we maken wat te eten, en borrelen wat na. Of voor, net zoals je het bekijkt.

Ik heb een app op mijn telefoon die heel veel informatie geeft over ons sterrenstelsel: StarWalk2.
Als je eenmaal de juiste coördinaten hebt ingevoerd (of zelf laat zoeken), krijg je een realtime overzicht van de sterrenhemel. En ook waar en wanneer de melkweg te zien is. Nou is dat hier vannacht waarschijnlijk niet zo moeilijk. Het is kraakhelder, nog geen maan en weinig strooilicht, behalve van het dorpje Avlemonas, ietsje verderop.

Vanavond er maar eens uit om te zien hoe de Melkweg erbij staat/hangt.

Truste

Woensdag 8 juni 2016
Overnachten op Paleopolis Beach
KM
Coordinaten 36.22691   23.0648