mm2greece2016

Donderdag 9 juni t/m zondag 12 juni 2016
Overnachten op Paleopolis Beach
KM
Coördinaten 36.22691 23.0648

Dachten we in eerste instantie hier maar één nacht te blijven, worden het er uiteindelijk toch wat meer . Een paar heerlijke stranddagen op het langste strand van Kythira, en bijna voor onszelf alleen.
Heel af en toe komen er een paar mensen even zwemmen, even opdrogen, een half uurtje zonnen, en weer weg. Een typisch Grieks tafereel. Zo ook een Grieks (echt?)paar wat elke ochtend rond half tien arriveert, en hun auto onder de boom achter ons parkeert. Half uurtje zwemmen, half uurtje drogen, en weer weg.

Elke dag zien we dezelfde auto’s voorbij komen. Een bakker die naar

het dorp Avlemonas gaat, dezelfde pickups met zwarte watertanks achterop, een boer op zijn ultra-langzame trekker, en steevast om half tien een hippe jongedame op een te kleine bromfiets.

Ochtend uitzicht

Zouden die ook denken: ‘He, daar staat die zwarte bus nog steeds’.? Ik denk het niet, want de meesten kijken nog niet meer op of om.
We draaien elke dag de luifel een klein stukje uit om de zon van de koelkastzijde te houden. We doen een enkel handwasje, verschonen ons beddengoed, poetsen de badkamer eens extra, en maken zelf maar van alles te eten. Allemaal geen straf op een locatie als deze.
Monique wandelt ‘s ochtends naar Avlemonas heen en weer en brengt een psomi en wat groente mee van de super.

Vers brood, goeie reden om
anderhalf uur te wandelen

We lezen wat, we schrijven wat en ik luister voor de eerste keer deze vakantie weer eens bewust naar muziek op mijn smartphone. Kate Bush met de CD ‘DirectorsCut’. Het is lang geleden dat muziek me weer wat doet zoals deze CD.
We proberen elke dag Kreta te zien wat ergens ver over het water onder een band van wolken moet liggen en zichtbaar moet zijn bij helder weer. Het blijft enkel bij de wolkenband.

Aardig plekje voor een aantal dagen

Tja, wat zal ik eens schrijven

De heide in bloei in onze achtertuin

Kom daar in Nederland maar eens mee aan

De eerste bewolkte dag

De 11^e brengt een grote verrassing in de namiddag. Een busje stopt op de weg achter ons. Er worden twee jongemannen uitgelaten met hun rugzakken en …… hangmatten!
Ja, de hangmatmannen stappen uit. Wat een verrassing!

We raken nu voor het eerst eigenlijk in gesprek, en het blijkt dat ze twee weken over Kythira gezworven hebben , liftend en overal wild gekampeerd.
Dit wordt hun laatste nacht op het eiland. Morgen gaat hun ferry naar Pireus, en vandaar gaan ze naar Thessaloniki, hun hometown.
Ze zoeken een goeie plek tussen twee bomen (zo gaat dat met hangmatten), en vinden de beste stek net voor ons.
Zoals wij vorige week ons kwartier opsloegen naast hun op Limnionas beach, zo doen zij dat nu hier. Ik schreef het al: Kythira is een grote familie.

Ook zien wij een stel Oostenrijkers met hun Volkswagen Amarok camper voor één nacht hun kamp ergens een paar honderd meter van ons vandaan hun kamp opslaan. En die zijn we ook al vaker tegengekomen afgelopen weken. Misschien weten wij ondertussen nog wel beter dan de politie op dit eiland wat voor campers er rondzwerven. We denken dat we ze allemaal wel hebben gezien.

Als het donker wordt waarschuw ik de hangmatmannen dat ze vannacht niet moeten schrikken als ze iemand met een rood hoofdlampje tussen de bomen zien lopen. Waarschijnlijk zal ik foto’s gaan maken van de Melkweg, die, als de maan eenmaal weer verdwenen is, zo ongeveer verticaal boven de zee zal staan.

De 12^e is de dag van vertrek van de hangmatmannen. Ze breken hun kamp op en vragen of ze hun spullen zolang bij onze camper mogen leggen want ze gaan eerst eten bij een taverne verderop. Daarna zullen ze proberen een lift te krijgen naar de haven van Diakofti. Zo niet, dan zullen ze de hele weg moeten lopen, wat ongeveer 8 kilometer is.

Als ze weg zijn naar de taverne maken we wat foto’s van hun spulletjes naast onze camper. ‘Two ways to travel on Kythira’.
Na een paar uur zijn ze weer terug. We vragen of ze in zijn voor een paar ouzo’s. Dat zijn ze. Ouzo maakt de geest en de tong los en al vrij snel weten we van alles over elkaar.
Na nog een ouzo, een groepsfoto en onze MM2GREECE-klompjes gaat het stel op pad, bepakt en bezakt. We hopen dat ze snel een lift krijgen en anders dat ouzo vleugels geeft.
Een leuke ontmoeting wederom.