http://mm2austria2012.blogspot.com/p/kaart.html

donderdag 23 juni 2016

Donderdag 23 juni 2016
Ontwaken in Sprendlingen, Duitsland
KM
GPS   49.86269  7.97615

We rijden de camper naar de P van de REWE supermarkt aan de overkant van de straat.
Helemaal in de hoek van de P kunnen we zelfs compleet in de schaduw staan. En dat is fijn met nu al een temperatuur van 25 graden. Monique haalt broodjes en met de schuifdeur open ontbijten we even later op ons gemak.
Terwijl ik de boel afruim en de camper klaarmaak voor het laatste stukje reis haalt Monique nog wat meer boodschappen om straks thuis de eerste dagen op gang te komen.
We maken een kleine omweg via Bad Kreuznach om voor wat mensen een aantal flessen Berentzen Apfelkorn in te slaan.
En dan naar huis.
Zoals door velen om gevraagd nemen wij het goeie weer uit Griekenland mee. En van wat we de afgelopen weken begrepen menen te hebben zit iedereen er met smart op te wachten.
Halverwege de middag kan Monique dan eindelijk haar moeder in de armen nemen. En dat duurt dit jaar effe wat langer dan andere jaren. De eerste keer zonder Tonnie…

Nabeschouwing:
En zo komt er een einde aan deze vakantie naar het tot nu toe voor ons favoriete campervakantieland Griekenland. Voor de tiende keer met de camper(dacht ik).

Inmiddels hebben we al aardig wat van Griekenland gezien. Met de camper hebben we het vasteland van oost naar west en van noord naar zuid doorkruist. En gehopt naar de eilanden Kefalonia, Lefkas, Evia, Thassos, Naxos en Elafonissos.
Voordat we met de camper gingen reizen bezochten we via vliegreizen de eilanden Rhodos, Kreta, Zakynthos, Corfu, Karpathos, Samos en Naxos.
Nu geeft een vakantie met een vliegtuig en in een appartement of hotel natuurlijk een heel andere beleving dan met een camper. Dat is dan toch lastiger vergelijken.

Dit jaar voornamelijk Kythira dus. Een bezoek aan dit eiland hadden we al langer in ons hoofd, en we hadden wel al zo’n voorgevoel dat het ons goed zou gaan bevallen. Temeer omdat het als een niet-toeristisch eiland bekend staat, omdat er weinig te vinden is over mensen die het eiland met een camper bezocht hebben, omdat er slechts één camping is die ook nog alleen voor tentjes geschikt is, omdat er heel goed te wandelen schijnt te zijn, en omdat er prachtige eenzame baaien zijn.
Dankzij YouTube filmpjes en Google Earth werden we alleen nog maar enthousiaster. 

Van de vijf weken vakantie die we hadden zouden we maximaal 3 weken op Kythira kunnen blijven. Maar we hielden er ook rekening mee dat we het na één week misschien wel gezien zouden hebben. Maar het werden er dus drie. En dat was veel te kort!
We voelden ons echt welkom en te gast op het eiland. Grieken die we spraken waren oprecht geïnteresseerd in ons. Heel anders dan bijvoorbeeld in Nafplio waar we de laatste dagen van deze reis doorbrachten. Daar waren we toerist numero zoveel.

Er zijn prachtige afgelegen baaien en stranden op Kythira waar we soms dagen en nachten lang alleen verbleven, op een enkele toerist of local na. Daar moet je van houden natuurlijk. Wij doen dat. In het hoogseizoen zal het op sommige plekken waarschijnlijk een stuk drukker zijn.
Ook voor wandelen is Kythira een fantastisch eiland. We raden het boekje ‘Kythira doorlopend’ aan van Frank van Weerde.
Fietsers zie je nauwelijks op een enkele mountainbiker na. Als je van klimmen houdt is er veel leuks te doen op de ATB.
Kythira is geen eiland voor de echte shoppers. Eigenlijk is er alleen in Kapsali wat te snuffelen, maar dan moet het wel hoogseizoen zijn. Kapsali is dan wel de meest chique plaats van het eiland, maar verwacht geen Saint-Tropez gebeuren!
Boven Kapsali ligt de prachtige en karakteristieke hoofdstad Kythira. Absoluut een rondslentering waard. Zorg dat de batterij van je camera is opgeladen, want veel fotogenieker wordt het niet.

Ook fotogeniek is de oude verlaten stad Kato Chora. Te bereiken via o.a. Mylopotamos, een leuk maar klein dorpje, vooral bekend vanwege de watermolens.
En het is leuk en goed eten onder de grote platanen bij de taverne Platanos.

De echte marktbezoekers zijn in een uurtje ook wel klaar in Potamos, min of meer het toeristisch centrum van het eiland. Een leuk plaatsje wel. De al eerder genoemde Frank van Weerde zit hier met zijn kantoor en heeft veel informatie over het eiland. Als je met je gezicht richting ingang van de kerk staat zit hij aan de rechtse kant. Ga er eens kijken.
In Potamos vindt je o.a. ook een (kleine) supermarkt, bakker, slager en kaasboer.
Ons verblijf op Kythira begon en eindigde in Diakofti. De kleine baai kan wedijveren met de mooiste tropische locaties vinden we. Wat een droomplaat(s)je!

Het is opvallend schoon op het hele eiland! Hoe anders dan grote delen van de rest van Griekenland. We hebben op Kythira zeer zelden rommel langs de kant van de weg gezien.
Witte-verf fabrikanten doen hier goeie zaken. Verspreid over het eiland hebben we veel schilders aan het werk gezien. Huizen/gebouwen die wit zijn lijken wel elk jaar opnieuw geschilderd te worden.
Hoewel Kythira tot de Ionische eilanden behoort vinden we het qua sfeer meer lijken op diverse eilanden van de Cycladen. [http://www.grieksegids.nl/griekse-eilanden.php]

Met de camper naar Kythira?
Met iets wat heel veel groter is dan onze bus kan het lastig worden op sommige wegen/ door sommige dorpjes. Een achterwielaandrijver is op zijn plaats op sommige trajecten want het kan goed steil omhoog gaan. Een 4x4 is uiteraard het best. De hoofdwegen zijn goed, de onverharde wegen bij vlagen slecht. De verharde en onverharde wegen naar enkele baaien zijn soms zeer steil en voorzien van echt scherpe haarspeldbochten. Dus ook een camper met een vrij lange oversteek achter de achteras kan het lastig hebben op Kythira.
Heel erg breed moet hij ook niet zijn want begroeiing langs weerszijden van de weg heeft op diverse plaatsen de neiging elkaar op te zoeken.
En als je nerveus wordt van smalle doorgangen ga dan niet door Kato Hora!

Wij hebben vaak gezegd ‘wat zijn we blij dat we een bus(je) hebben’. Maar ook ‘hadden we nu maar een 4 x 4’. Zo is het altijd wat.
Vrij staan was nergens een probleem. Wat moet je ook als er slechts één camping is, en dan alleen nog voor tentjes?
Je moet dus selfsupporting zijn wat betreft je stroomtoevoer.
Water tanken en toilet en vuilwater lozen zou geen probleem moeten zijn op Kythira. Er zijn verschillende dorpjes die een openbaar toiletgebouw hebben. En bij restaurants en enkele supermarkten zijn buitenkranen, soms met slang. Wel wat besteden uiteraard.
Veel grote supermarkten vindt je overigens niet op het eiland. Maar er is her en der genoeg te koop.
Een aantal restaurants/bars is in mei/juni nog niet geopend. Voordeel daarvan is dat de keuze een stuk gemakkelijker wordt…
Ik kan nog veel meer schrijven over Kythira, maar eigenlijk heb ik dat al gedaan in de dagverslagen. Lees maar eens terug.
We hebben herhaaldelijk van eilandbewoners te horen gekregen dat we maar goed reclame moeten maken voor het eiland. Die zien dus graag meer bezoekers.
Maar met de camper??
Ja en nee. Wij hopen en verwachten dat het nooit echt druk zal worden met campers. En dat vinden we wel prima…

Wat een bijzonder eiland!

En de groeten van Monique en Michel









woensdag 22 juni 2016

Woensdag 22 juni 2016
Ontwaken in Modena, Italie
KM
GPS   44.6545  10.7811

Een snel ontbijt met cruesli, een sanistop bij de sanistop hier op de camperplek, en dan snel op pad.
Het is prachtig weer, zoals het onze hele vakantie al is.
Zelfs in Zwitserland hebben we – net zoals op de heenreis – volop zon. Dat is in onze Griekenlandreizenhistorie nog nooit voorgekomen. We hadden altijd wel óf op de heenreis óf op de terugreis óf beide gruwelijk slecht weer.
Veel te melden hebben we niet. De eerste pauze maken we na 400 kilometer. Dat is voor mij psychologisch; dan heb ik de helft van de

dinsdag 21 juni 2016

Dinsdag 21 juni 2016
Ontwaken op een ferry van Anek Lines
op de Adriatische Zee, ergens tussen Igoumenitsa en Ancona

De nogal hectische en chaotische inscheping in Igoumenitsa afgelopen nacht maakte dat we laat sliepen. Maar gelukkig hoeven we voorlopig nergens heen en dus doen we pas tegen tienen de gordijnen open.
Na het ontbijt loop ik een keer een rondje op het bovendek maar ben al snel weer terug.
Als je al zo’n tien jaar met de ferry heen en weer vaart naar en van Griekenland he je het wel een beetje gezien op zo’n boot.

We hebben alleraardigste Engelse buren. Gelukkig maar want we hebben onze buitendeuren precies tegenover elkaar. De man is een type van ‘daar moet je denk ik geen ruzie mee krijgen’; kaal, oorringetjes, wat tattoos enzo. Net zoiets als

maandag 20 juni 2016

Maandag 20 juni 2016
Ontwaken op Karathonas Beach, bij Nafplio, Griekenland
KM
Coördinaten 37,54612   22,82049

De baas is er klaar voor
Het is een uur of drie rijden naar de haven van Patras, en we moeten 14:00 uur inchecken.
Dus rijden we tegen elf uur in de ochtend maar weg van deze plek aan het strand, dat ondertussen al weer aardig volloopt.
Langs het strand rijdend worden we zelfs al uitgezwaaid door enkele oudere Griekse stellen die op de twee voorgaande dagen op exact dezelfde plek zaten. Ja, we maken snel vrienden.

We rijden via Korinthos, en dan de EO8A naar Patras. Al zolang we met de camper in Griekenland komen, zolang zijn ze al met deze weg bezig. En zoals wij de vorderingen van de laatste jaren kunnen beoordelen, zullen er nog heel wat jaartjes overheen gaan voordat de weg klaar is.

Vóór Patras houden we Pirgos aan, en rijden dus geografisch gezien

zondag 19 juni 2016

Zondag 19 juni 2016
Ontwaken op Karathonas Beach, bij Nafplio, Griekenland
KM
Coördinaten 37,54612   22,82049

Onze laatste hele dag op het vasteland van Griekenland brengen we ook weer door op dit huisstrand van Nafplio.
We zien dezelfde oudjes van gisteren op ongeveer dezelfde tijd naar ongeveer dezelfde plek op het strand gaan. En zoals bijna overal in Griekenland komen ook hier mensen vaak maar voor een uurtje. Uitkleden, zwemmen, opdrogen, aankleden en weer naar huis. Als je op een plek wat langer staat dan kun je de klok

zaterdag 18 juni 2016

Zaterdag 18 juni 2016
Ontwaken op Karathonas Beach, bij Nafplio, Griekenland
KM
Coördinaten 37,54612   22,82049

De temperatuur kwam vannacht niet onder de 32 graden, zowel binnen als buiten niet. De ‘verkoeling’ moest komen van het zo stil mogelijk liggen in de tocht van een achterraam, het zijraam, en het dakluik. Gisteravond bij aankomst hadden we min of meer al besloten om het weekend hier door te brengen, en als we nu de situatie nog eens goed bij daglicht zien denken we dat we daar inderdaad goed aan doen. We kunnen de hele dag in de schaduw van de bomen en in een licht briesje vanuit zee zitten, en dat is met het vooruitzicht op de 40 graden van vandaag waarschijnlijk het enige juiste besluit.
Het strandleven komt al vroeg op gang. Zie je bij ons in Nederland aan de kust niet

vrijdag 17 juni 2016

Vrijdag 17 juni 2016
Ontwaken bij Monemvasia, Griekenland
KM
Coördinaten 36,687271 23,043104

Net na middernacht werd er op de P aan de overkant van de weg een vrachtwagen geparkeerd. Maar de chauffeur had daar blijkbaar wel 10 minuten heen en weer gerij voor nodig. En dat toen we net goed en wel sliepen.

Tegen vieren wordt de vrachtwagen wederom gestart. Nu wordt er niks heen en weer gereden maar zit de chauffeur minstens een kwartier lang te gassen. Ik meen vroeger wel eens begrepen te hebben dat dat nodig is om druk op te bouwen in de (lucht)remleidingen. Maar een kwartier lang? Er moet vast ergens een lek in het systeem zitten.
Lekker hoor, midden in de nacht, en als je er slechts tien meter vandaan staat. ‘Kutwagen’, hoor ik Monique zeggen. ‘Ik sliep verdorie nét!”.
Als om acht uur de ‘wekkerapp’ afloopt zijn we zo

donderdag 16 juni 2016

Donderdag 16 juni 2016
Ontwaken op Limnionas Beach
KM 53537
Coördinaten 36.23413, 22.90541

Vandaag vertrekken we van het eiland Kythira. Op één dag na hebben we er drie weken volgemaakt. Uiteraard hebben we elkaar in deze drie weken regelmatig gevraagd of we hier nog een keer willen terugkeren. En ja, dat willen wij wel.
In een soort van slotwoord van dit dagboek zullen we dat toelichten.

De ferry naar Neapoli op het vasteland vertrekt vanmiddag om 16:30 vanuit Diakofti.  Maar omdat we geen enkel idee hebben hoe druk het zal zijn op de boot gaan we op tijd naar de haven. Eerst maar tickets kopen, en dan kunnen we altijd nog wat relaxen in de bijna tropisch aandoende baai van Diakofti.
A.s. maandag 20 juni vertrekt onze ferry vanuit Patras (Griekenland) naar Ancona (Italie). A.s. zaterdagavond willen we in Valimitika (noordkust Peloponnesos) zijn, om daar zondag onze Griekse kennissen te bezoeken. Dat doen we elk jaar, aan het begin of

woensdag 15 juni 2016

Woensdag 15 juni 2016
Ontwaken op Limnionas Beach
KM
Coördinaten 36.23413, 22.90541

Wat Perrykalis ons gisteren  voorspeld had lijkt vandaag al een beetje uit te komen. Nog geen 42 graden, maar als we ’s ochtends onze ‘balkondeuren’ openen merken we al dat het heter is dan voorgaande dagen.
We brengen de tijd voornamelijk door naast onze camper in de schaduw van de bomen. Een goed uur baden we in de zon op het strand voor de deur maar dan wordt het toch echt te heet.

Omdat we toch íets moeten doen op onze laatste dag in deze voor ons paradijselijke baai, drinken we een borrel in de bar bij Nikos. Monique een ouzo met een biertje, en ik een Tsipouro. Met water om na te spoelen want dat spul is keisterk.
We willen het eigenlijk bij één drankje houden, maar Nikos, die we verteld hebben dat we morgenochtend vertrekken, biedt ons een tweede aan. Harstikke aardig natuurlijk. En nou zijn wij wel

dinsdag 14 juni 2016

Dinsdag 14 juni 2016
Ontwaken op Limnionas Beach
KM
Coördinaten 36.23413, 22.90541

Dat mijn Monique goed in de markt ligt dat weet ik wel. Maar dat zelfs mannen van 80+ voor haar op de knieën gaan…

Hoewel het leven hier in deze baai pas echt tegen het middaguur lijkt te beginnen, is er behalve Monique en ik toch nog iemand aanwezig. Een oudere man loopt langs de waterlijn en ontmoet Monique, die hetzelfde doet (langs de waterlijn lopen).
Ik zie vanaf een afstand dat ze een gesprek proberen te voeren, maar afgaande op de vele gebaren lijkt dat niet echt goed te lukken. Uiteindelijk gaat hij de man op de knieën om het een en ander via tekeningen in het zand uit te leggen.

Ik kom er dan ook maar eens bij.  Het valt niet mee om

maandag 13 juni 2016

Maandag 13 juni 2016
Ontwaken op Paleopolis Beach
KM 53468
Coördinaten 36.22691   23.0648

A.s. donderdag gaan we van het eiland af. We zouden best nog langer willen blijven, zeker ook op Paleopolo Beach, maar er is nog veel en veel meer van het eiland te zien. Eén van de highlights schijnt de bakkerij in Karavas te zijn. Dat is een beetje dé bakkerij van Kythira, die ook nog eens gevestigd is in een mooie  oude olijfolieperserij.
Nou is de vakantie vanwege het kano-accident anders verlopen dan verwacht. Hoewel wij nooit veel plannen, hadden we toch aardig wat bezichtigingen (zoals de bakkerij), verpakt in de vorm van wandelingen, voorgenomen.
Helaas, dan maar relaxen en highlights bezichtigen zonder de inspannende wandelingen.

Naar het noorden dus. Het is toch een bewolkte dag dus

donderdag 9 juni 2016

Donderdag 9 juni t/m zondag 12 juni 2016
Overnachten op Paleopolis Beach
KM
Coördinaten 36.22691   23.0648

Dachten we in eerste instantie hier maar één nacht te blijven, worden het er uiteindelijk toch wat meer . Een paar heerlijke stranddagen op het langste strand van Kythira, en bijna voor onszelf alleen.
Heel af en toe komen er een paar mensen even zwemmen, even opdrogen, een half uurtje zonnen, en weer weg. Een typisch Grieks tafereel. Zo ook een Grieks (echt?)paar wat elke ochtend rond half tien arriveert, en hun auto onder de boom achter ons parkeert. Half uurtje zwemmen, half uurtje drogen, en weer weg.

Elke dag zien we dezelfde auto’s voorbij komen. Een bakker die naar

woensdag 8 juni 2016

Woensdag 8 juni  juni 2016
Ontwaken  in Kapsali
KM
Coördinaten 36.143, 23.0008

In onze streek worden in sommige dorpen meeuwen ook wel ‘mauwen’ genoemd. Als we wakker worden van het geluid van die beesten snappen we een beetje waarom. 
Net voor onze deur ligt een bootje waarop de schipper zijn netten schoon aan het maken is. Er zitten blijkbaar allerhande visresten in die hij eruit plukt en in het water gooit. De groep meeuwen heeft dat snel door en wacht in het water geduldig tot er weer een hapje komt.
Als het dan zover is springen ze er bovenop onder luid ge
‘auw’ en ge’mauw’. Een echt Grieks haventafereeltje.


Gisterenavond hadden we nog Franse camperburen gekregen.  Een ouder echtpaar met een Hymer. Als Monique in de deuropening haar haren staat te doen zegt de Franse dame, die net uit het toiletgebouwtje komt, met een accent ‘Goed geslapen?’.
Fransen die iets anders dan Frans praten, die maken wij niet zoveel mee. En het Frans van ons komt ook niet veel verder dan ‘je ne parlez pas Francais’, en verder wat titels van songs van Charles Aznavour. Julien Clerque, The Pointer Sisters (ja, die) en uiteraard het beroemde ‘Je t’aime, moi non plus’.  Maar goed, daar heb je dan ook wat aan.

De vriendelijke dame komt een praatje maken en het blijkt dat ze een tijdje in Brugge heeft gewoond. Vandaar wat flarden Nederlands die zijn blijven hangen.  Een conversatie verloopt echter gebrekkig maar de meneer van de mevrouw spreekt gelukkig Engels, en zo hebben we een leuk gesprek met deze alleraardigste mensen die al flink bereisd zijn.
Er komt een prachtig fotoboek voor de dag van één van hun vorige reizen door o.a. Kroatië en omringende landen. Mooi hoor!
We wisselen wat gegevens en uiteraard onze MM2GREECE-klompjes uit, en dan vertrekken de Fransen. 

We doen het nog rustig aan. We ontbijten op ons gemak. Rond het middag uur ont- en verzorgen we de camper bij het toiletgebouw en rijden naar de iets hoger gelegen hoofdstad Kythira. Ja ook Kythira dus. Het is een prachtig oud stadje waardoor je uren dwalen kunt. Er zijn slechts een paar winkeltjes en wat cafés en barretjes, voornamelijk aan en rond het dorpsplein gelegen. Erg kleurrijk en gezellig ziet het er uit.
We nemen een Freddo Espresso en een Freddo Cappuccino op een terrasje. De dame die ons bedient herkennen we, en als we even nadenken en haar aanspreken weten we het weer: ze zat met een andere jongedame eerder deze week te eten op het terras van taverne Platanos in Milopotamos.
Zo gaat het al de hele vakantie op Kythira, steeds weer komen we mensen tegen die we eerder en ergens anders op het eiland ook al hebben gezien.
Het is hier op Kythira echt net een klein dorp. We denken dat als we hier een jaar zouden wonen, dat we dan iedereen zouden kennen.

Na de koffie slenteren we door de prachtige straatjes. Monique koopt een ringetje, en ik koop ééeééééindelijk de lang gezochte slipper. Een paar leuke Teva’s. Ja, het merk van de Jezussandalen. Ik heb ze nog ergens thuis. Erg comfortabel maar van dezelfde twijfelachtige reputatie als de Crocs. Maar ondertussen zijn ze misschien wel weer hip, wie weet. Deze Teva slippers in ieder geval wel.
Monique koopt in hetzelfde leuke winkeltje ook een zonneklep-voor-dames-met-een-staart. Inderdaad, ongeveer dezelfde als ze eerder deze week ook al in Milopotamos probeerde.


De oude Venetiaanse burcht bovenaan het stadje slaan we nu over. Wellicht een volgende keer, met een betere knie.
Wat hier ook vooral weer opvalt is de netheid van de huisjes en straatjes. We zien drie schilders in de weer die alles wat wit is nog witter maken, en waarschijnlijk doen ze dat aan elk beging van het toeristenseizoen. Ze lopen van huis tot huis en van trap tot trap. Niet van deur tot deur, want die laten ze in hun oude karakteristieke versleten en gekleurde hoedanigheid.  Tekenend voor Griekenland.


Hoewel Kythira officieel nog tot de Ionische eilanden behoort, met meer de Venetiaanse/Italiaanse stijl, heeft het wat betreft sfeer en kleur veel meer weg van de Egeïsche eilandengroep, met de witte huisjes. Dit oude Kythira doet ons vooral aan Naxos-stad denken. Ook één van de leukste combinaties van stad en dorp, vinden we.
Nog even terugkomend op het schilderwerk: ook elk kerkje in functie, groot en klein, in een dorp of op een onmogelijke afgelegen plek, het ziet eruit alsof het pas een week geleden geschilderd is. Containers vol witte verf moeten er hier elk jaar weer doorheen gaan. Mooi hoor.

Bij het verlaten van Kythira-stad probeer ik nog even een paar kekke plaatjes te maken van een kleurrijke oude stoomwals (waarom zijn die bij ons zo saai), en dan gaat de trip weer noordwaarts.


Eerst maar eens kijken bij en op Kombonada beach (36.18915, 23.04481). Zoals bijna alle wegen die hier op Kythira naar een strand leiden bijzonder prachtig zijn is dat ook deze. Het valt af en teo niet mee als je een tegenligger ontmoet, maar met wat gefriemel en heen en weer steken komt het toch altijd weer goed.
Op de beach aangekomen zien we drie mensen volop bezig om strandbedden, parasols, toiletten, kantina e.d. op te stellen voor het echte toeristenseizoen. Het wordt allemaal keurig zien we wel. Kombonada beach is een breed strand, waarlijk prachtig gelegen tussen de rotsen. Op dit moment is het echter zeer winderig en we vinden de plek op dit moment niet zo geschikt om enkele dagen te blijven staan. En daar zijn we wel naar op zoek.
De mooie weg dan maar weer terug, wat absoluut geen straf is met onze 3.0 liter automaat.

Hoger aan de oostkust ligt het beroemde Kaladi Beach. Ik heb gelezen dat dit het eest gefotografeerde strand van Kyhtira is. Omdat het echter 155 treden vergt om op het strand te komen gaat dat hem met mijn knie niet worden, dus mijn foto’s komen er niet bij.

Paleopolis Beach dan maar, bijna tegen Avlemonas aangelegen. Het langste strand van Kyhtira, daar moeten we toch een plekje kunnen vinden.
En dat vinden we ook. Aan het begin ook het eerste bordje met ‘no camping’ wat we aantreffen op dit eiland. Ik zeg tegen Monique: ‘Wat raar zo’n bordje in the middle of nowhere. Dat zie ik ook wel dat hier geen camping is. Ik zie ook wel dat hier geen taverne is, of een haven, of een kerk. Dan kun je daar ook wel bordjes voor gaan neerzetten. “No tavern”. “No Port”. “No Church”. En ik weet ook wel dat de enige camping bij Kapsali is’….
Maar serieus, waar moet je heen als camperbezitter op Kythira, als de enige camping (die in Kapsali dus) nog gesloten is, en waar ook alleen maar tentjes kunnen staan? Wij weten het niet.
We weten ondertussen wel dat er in Griekenland met ‘no camping’ wordt bedoeld dat er geen tentjes permanent mogen worden opgezet, en dat er bij campers geen luifels uitgedraaid mogen worden, en/of stoelen, tafels, droogmolens e.d. uitgestald mogen worden. Dus geen echte campingtaferelen.

Voor wat betreft Kythira denken we begrepen te hebben dat er tot nu toe geen problemen zijn met vrij kamperen met een camper. De campers zjn op dit moment ook op een hand te tellen op het eiland. En daarbij lenen veel wegen en enkele doorganegen zich niet echt voor de grotere campers onder ons.

Wij rijden een paar honderd meter voorbij het bordje en vinden een aardig plekje iets van de doorgaande weg af ongeveer in het midden van het langste strand van Kythira.
Het is 19:00 uur, we maken wat te eten, en borrelen wat na. Of voor, net zoals je het bekijkt.

Ik heb een app op mijn telefoon die heel veel informatie geeft over ons sterrenstelsel: StarWalk2.
Als je eenmaal de juiste coördinaten hebt ingevoerd (of zelf laat zoeken), krijg je een realtime overzicht van de sterrenhemel. En ook waar en wanneer de melkweg te zien is. Nou is dat hier vannacht waarschijnlijk niet zo moeilijk. Het is kraakhelder, nog geen maan en weinig strooilicht, behalve van het dorpje Avlemonas, ietsje verderop.

Vanavond er maar eens uit om te zien hoe de Melkweg erbij staat/hangt.

Truste

Woensdag 8 juni 2016
Overnachten op Paleopolis Beach
KM
Coordinaten 36.22691   23.0648





dinsdag 7 juni 2016

Dinsdag 7  juni 2016
Ontwaken in Milopotamos
KM
Coördinaten 36.24239, 22.94587

Rustige nacht??
De gruwelijk lelijke hond van de supermarkt blafte nog tot ver in de avond bij elke auto die voorbijkwam. Toen we uiteindelijk sliepen en opeens opgeschrikt werden door iets dat als een geweerschot klonk hoopten we dat de gruwelijk lelijke hond van de supermarkt was afgeschoten door een local die er óók genoeg van had. Het was daarna wel rustig...

Hanen beginnen te kraaien als het licht wordt, dacht ik. Maar hier in Milopotamos is het anders. Jee, wat ging dat beest erop vannacht! Ging hij er maar op, dan was hij misschien rustig geworden. Tot vroeg in de ochtend kraaide hij dat het een lieve lust was.

Op weg naar het zuiden vandaag. Naar Kapsali. Dat moet een beetje het Saint Tropez van Kythira zijn.
Op weg daarheen willen we ook bakkerij ‘Kythira’ bezoeken in het dorp Karvounades. Bakkerij ‘Kythira’ staat bekend om de productie van paximadi, dat is hard gebakken brood in de steenoven. We parkeren onze bus pal voor de kerk Agios Georgios, herkenbaar aan de lichtblauwe koepel. Dertig meter verderop is de bakkerij. De eigenaar staat toevallig buiten, maakt meteen een vriendelijk praatje met een commercieel staartje, en loodst ons binnen in de winkel. Tja, behalve brood is er allerlei lekkers te koop. Een vriendelijke dame vertelt ons met veel geduld van alles over de soorten brood en koekjes die ze bakken, en uiteindelijk kopen we een psomi, een assortiment harde koekjes, en wat lekkers voor bij de Freddo Espresso en Freddo Cappuccino die we buiten aan een tafeltje op ons gemak oppeuzelen en –drinken.
De bakker
Het pandje ertegenover
Schuin tegenover ons is een terrasje midden op een soort van driesprong gelegen. Het is niet te zeggen dat er een enorme verkeersdrukte is maar de ene na de andere local rijdt voorbij. Daarbij hoort toeteren en daarbij hoort ook gewoon de auto zo goed als midden op straat parkeren om even wat bekenden op het terras gedag te zeggen of een koffie mee te drinken.
Het doet ons wegmijmeren naar ons dorp Beuningen waar in onze jeugdjaren ook iedereen op het Julianaplein, het hart van het dorp, zomaar zijn auto, brommert of fiets de stoep op reed om een klets te maken.

Karvounades is maar een klein dorp maar er is een bakker, een kleine super, een soort van zeer locale Gamma, een apotheek en een kerk. Wat wil je nog meer.
We hebben nog wat van de super nodig maar eerst even naar de kerk. Monique wil vast een kaarsje opsteken.
We kijken eerst door de glasdeuren naar binnen. Mooi hoor! Monique voelt aan de klink maar de deuren lijken gesloten. Monique duwt en trekt nog wat harder aan de klink, en ik denk nog ‘Monique, die zit gewoon op slot’, maar meteen ook heeft ze de buitenklink in haar handen en valt de klink aan de binnenkant op de prachtige hardstenen vloer.
De holle kerk lijkt het volume te vertienvoudigen, en verschrikt kijken we om ons heen of ‘het hele dorp’ het ook gehoord heeft. Gelukkig lijkt niemand te reageren.
Dan ontdekken we nog een ingang. Voordat Monique weer aan de klink rammelt overtuig ik me eerst ook maar even; ‘Monique, de kerk is echt gesloten!’.


De kerk zonder klink
Ik schiet nog even een plaatje door het glas van de deur. Dan bezoeken we de tegenover gelegen supermarkt die onverwachts toch nog goed uitgerust is. Helaas echter ook hier niet de slippers waar ik op gehoopt had.
Als we even later alle gekochte waar  in onze camper staan te verdelen, en ik in de badkamer ben, hoor ik opeens een man tegen Monique, die in de deuropening staat,  zeggen: ‘How are you, you look great’. Ik denk: ‘zo, wat een charmeur, die weet hoe het moet!’.

Ik kom er ook maar even bij dan. Het blijkt een Griek van een jaar of zestig plus, die verrassend goed Engels spreekt.
Aan zijn accent meen ik al te herkennen dat hij één van de Grieken is, die in de bar-en-boos-tijden van de jaren zestig zijn geëmigreerd naar Australië.  En dat blijkt ook het geval. Hij is teruggekeerd en heeft nu een real-estate business hier op Kythira. Hij overhandigt ons zijn kaartje en vertelt er nog bij dat hij daarmee geen zakelijke bedoeling is maar puur als aangeboden hulp,  ‘As a friend’, mochten we ooit met vragen of problemen zitten op Kythira. En dan hebben wij natuurlijk de Hollandse-Klompjes-Sleutelhanger van MM2GREECE weer voor hem.
Een leuke kennismaking was dat weer, en een leuk dorpje.
Dan verder naar het zuiden. Eerst komen we nog door Livadi, wat een dorpje lijkt waar voor ons als camperaars aardig inkopen lijkt te doen. Dat doen we nu echter niet. Er is ook een tankstation.
We raken ook even Kythira-stad aan, de feitelijke hoofdstad van het eiland. Vanwege het oude deel met de karakteristiek smalle straatjes absoluut een bezichtiging waard, maar dat stellen we nog één of twee daagjes uit.

Het is een prachtige afdalende haarspeldweg naar Kapsali. Ook hier weer: vanaf een afstand en boven gezien vrezen wij als rustzoekers het ergste, maar dan eenmaal door de enkele hoofdstraat rijdend zien we dat nog bijna alles gesloten is. De eerste baai is vooral geflankeerd door luxe appartementen en de prachtige gekleurd gemeubileerde terrasjes van barretjes en eettentjes, de tweede baai door wat simpeler laagbouw-appartementen en huisjes die voor een deel ook in privé bezit lijken te zijn. De tweede baai is ook het haventje met de trailerboothelling.


Op de terrassen van de huisjes zitten wat locals, en op één terras ook een overjarig stel (man en vrouw) dat zo uit een foute Duitse hippiefilm uit begin jaren zestig lijkt te zijn gevlucht. Het stel is denk ik ergens ver in de zestig, hoewel je het bij een uit een foute Duitse hippiefilm gevlucht stel nooit met zekerheid kan zeggen. Ze hebben beiden een ongeveer even lange grijze haardos tot bijna op de ellebogen, met dun steil futloos haar met minstens 10 cm dooie punten. En de man met een kaal voorhoofd. Heb je het plaatje?
Ik denk ‘Goh, zo zou ik het nu misschien nu ook hebben als ik nooit tot inzicht was gekomen en mijn kaalheid niet had geaccepteerd’.

Toen ik zestien of zeventien was had ik ook haar tot ongeveer op mijn ellebogen. Ik weet, het is moeilijk voor te stellen maar het is zo. En dan ook nog prachtig dik haar met slagen erin. Mijn drie oudere zussen waren altijd jaloers op mijn haar.
Ik was een van de weinigen in mijn dorp met lang haar. Ik was ook maar een van de weinigen met een Puch met afgezaagde zadelpen en hoog stuur. Bij mijn weten was er slechts nog één ander, dat was Rene Koster, met wiens zus ik nog gezoend heb. Maar Rene was import dus dat telde niet echt. De rest reed op Kreidler of Zundapp, en een enkeling op Yamaha.
Het lange haar, de Puch en hopelijk nog wat andere redenen maakten dat Monique toen al op me viel. Met uitzondering van een paar weken verkering werd het toen echter niks. Nu anno 2016 is het haar niet meer, de Puch ook niet, maar zijn we al bijna 22 jaar een stel en samen op Kythira. Hoe kan het verkeren.

De sfeer rondom het een uit een foute Duitse hippiefilm gevlucht stel lijkt echter bijzonder goed te zijn, gezien het tafereel met katten die pal aan de overzijde van de straat The Real Greek Life leven.


Deze hele tweede baai lijkt een en al relax, maar biedt zo te zien echter weinig gelegenheid voor een overnachtingsplek voor ons.
We flaneren met onze bus de baai weer terug, en rijden de pier op die de twee baaien van elkaar scheidt. Onze camperforum.nl-genoten Julian en Stina (Amstel) hebben hier een maand geleden ook overnacht dus de mogelijkheid moet er zijn.
We vinden een plekje in naast de rotswand vlakbij het openbaar toiletgebouw, en nadat we ons goed geïnstalleerd hebben duiken we het toeristenleven van Kapsali in. We lopen eerst de boulevard met de vele gekleurd gemeubileerde terrasjes, en met slechts enkele bezoekers,  af en weer terug, en besluiten dan te gaan eten bij restaurant Lemoni, zowaar nog gekleurder gemeubileerd.
2e hands pandje te koop
2e hands fiets ook




We eten en drinken er heerlijk en lopen daarna de 50 meter terug naar onze camper op de pier. Voor het eerst sinds lang krijgen we een goed signaal op ons gekocht Wind simkaartje en kunnen we skypen met Thea, Monique’s moeder.
Even later bellen we met Paula, een zus van Monique. Die woont ook in Beuningen en heeft voor ons het minder fijne nieuws dat onze diepvriezer en koelkast zijn uitgevallen, waarschijnlijk ten gevolge van onweer.
Dat onweer was echter een paar dagen eerder zodat Paula bij aankomst in ons huis de kipfilet nog net niet weg zag lopen en de vis nog net niet weg zag zwemmen. Dan zit er ook nog een ijsblokmachine in dat ding dus raadt maar….
Hopelijk overleeft de houten vloer het hele gebeuren zonder zichtbare gevolgen.
We nemen er nog maar een paar ouzo’s op. Het is niet anders.

Onweer dreigt hier ook. Er hangen donkere wolken boven de oude burcht. Omdat het met mijn knie waarschijnlijk niet gaat lukken om die te bezoeken maak ik maar een plaatje vanaf hier.

Dinsdag 7  juni 2016
Overnachten  in Kapsali
KM
Coördinaten 36.143, 23.0008





maandag 6 juni 2016

Maandag 6 juni 2016
Ontwaken op Limnionas Beach, Greece
KM 53406
Coördinaten 36.23413, 22.90541

Hoewel we aan aantal dagen eerder hier nooit meer weg wilden, vertrekken we toch om 10:00 u. Na een ontbijt van slechts een kop koffie en een cracker, want we zouden zo maar eens uitgebreid kunnen gaan lunchen ergens.
Er is natuurlijk nog meer op het eiland te zien.  Maar gaan we ooit een keer overwinteren in Griekenland dan zou deze plek daar waarschijnlijk wel deel van gaan uitmaken. En Kreta en de rest van Kythira.

We doen eerst nog onze camperbasisbehoeften bij het publieke toiletgebouw in de eerste bocht. Dus schoonwater tanken, vuilwater lozen en toiletcassette legen. Zoals het een eerzaam camperaar betaamt, laat ik het toiletgebouw schoon achter en

zondag 5 juni 2016

Zondag 5 juni 2016
Ontwaken op Limnionas Beach, Greece
KM
Coördinaten 36.23413, 22.90541


We waren al vroeg wakker door een kudde blèhrende klimgeiten die in onze achtertuin stonden te grazen en schijten.  Gelukkig konden we daarna nog even doorslapen.
Vandaag toch maar eens proberen te wandelen ondanks onze opgelopen handicaps. We staan per slot van rekening hier aan het begin van de wandelroute naar de bekende ‘Magic Green Pool’ van Kythira.
De Magic Green Pool is een soort van ronde uitsparing in een bergwand, en net iets hoger gelegen dan zeeniveau. Door de lichtval en de ondergrond lijkt  het bijna een groot natuurlijk bubbelbad in de rotsen, maar dan zonder de bubbels. Het contrast met de rotsen en

zaterdag 4 juni 2016

Zaterdag 4 juni 2016
Ontwaken op Limnionas Beach, Greece
KM
Coördinaten 36.23413, 22.90541

We willen hier nog steeds nooit meer weg. Vandaag doen we dat in ieder geval ook niet.
Toen we nog maar net camperden hadden we de neiging om vooral veel te zien en dat betekende vaak ook veel rijden. Onze eerste campervakantie met ons ‘hupske’, een Weinsberg Trendline op een Fiat Scudo, ging in 3 weken vanuit huis naar Barcelona, dan door de Pyreneeën naar Portugal, en van daaruit langs de westkust van Frankrijk naar huis.  Veel te veel kilometers in veel te weinig tijd. Ja, snel verkassen met een camper, dat leerden we er dan wel van.

De eerste keer Griekenland met de

vrijdag 3 juni 2016

Vrijdag 3 juni 2016
Ontwaken op Limnionas Beach, Greece
KM
Coördinaten 36.23413, 22.90541

We willen hier nooit meer weg.We willen hier nooit meer weg.We willen hier nooit meer weg.We willen hier nooit meer weg.We willen hier nooit meer weg.We willen hier nooit meer weg.We willen hier nooit meer weg.We willen……

Dit is voor ons weer zo’n plekje dat we misschien eens of twee keer in onze jaarlijkse langere campertrip beleven. Beleven ja. We doen geen reet maar

donderdag 2 juni 2016

Donderdag 2 juni 2016
Ontwaken op Lykodimou Beach, Greece
KM 53379
Coördinaten 36.28718, 22.92288

De dag dat de zee ‘smooth’ zou zijn, volgens de Pappas.  Dat is hij niet. De voorzienigheid van de Pappas was deze keer niet juist dus.
Nog steeds zitten we in de na-het-kanogevalletje sfeer.
We willen vandaag  verder over het eiland.  De kano geven we op hebben we besloten. Ik wil wel nog terug proberen te gaan om de waterdichte Olympus camera op te halen. Zo'n klein ding kan ik wel in mijn zak steken. Monique is het er nog niet helemaal mee eens maar om 07:30 hak ik toch de knoop door.

Naar de plek-des-kano’s zwemmen gaat hem niet worden. Ik besluit om toch maar te gaan lopen en klimmen. Ik heb het gisteren

woensdag 1 juni 2016

Woensdag 1 juni 2016
Ontwaken op Lykodimou Beach, Greece
KM
Coördinaten 36.28718, 22.92288

Wat een dag was het gisteren….

Ik had afgelopen nacht bedacht om vandaag misschien te zwemmen naar de plek waar de kano ligt, als de zee rustig zou zijn. Maar dat is hij niet. En het traject naar de plek des onheils wandelen en klimmen zoals we dat gisteren vanaf de kano hebben gedaan gaat het al helemaal niet worden.
Het is sowieso een route die ons grote moeite kostte, en daarbij denk ik dat het voor mijn verse wond nu niet zo’n goed idee is. Nou is zwemmen dat ook niet natuurlijk….

We kijken het vandaag nog maar eens aan. Het is maar een kano en