Zondag 29 mei 2016
ontwaken Agia Pelagio
KM 53338
Coördinaten

Na een mooie zonsopkomst en het ontbijt ver- en ontzorgen we de camper bij de openbare toiletgelegenheid van het dorp.
Niet echt een heel fris gebouwtje maar het biedt wat we nodig hebben. Agia Pelagio, bedankt!

Het is zondag, en dat betekent markt in Potamos. Elke zondag is daar van ongeveer 08:00u tot 13:00 u een markt waar vooral lokale mensen hun waren aanprijzen.
Monique wil er om 08:00 al zijn, maar ik zeg ‘Monique, doe maar rustig aan, ik heb op het internet al wat foto’s gezien en denk dat je tussen 10:00 en 10:30 de hele markt al hebt gezien. Twee keer’.

De afstanden zijn hier allemaal

niet zo groot, en in een klein kwartiertje zijn we er al. Ik heb de coördinaten van een P in het dorp. En die P is ook echt midden in het dorp. En een dorp op Kythira betekent vaak een heel andere wegbreedte dan een doorsnee dorp in Nederland.
Maar het lukt, en met wat bedenkingen of we straks de bocht van de P af naar rechts in één keer kunnen nemen duiken we de drukte van de markt in…

Het idee wat ik van de markt had gekregen blijkt juist. Ongeveer een tafeltje of tien opgesteld op een pleintje en omgeven door enkele terrasjes. Het ziet er allemaal gezellig uit, maar verwacht niet teveel. Er is een standje met leuke verpakte zeepproducten gemaakt van olijven, enkele standjes met potten honing, wat groente en fruit, lokale kaas, en… dat is het wel zo’n beetje. Misschien heb ik iets overgeslagen maar ik ben nooit zo oplettend op een markt.

We kopen een leuke geschenkverpakking olijfzeep voor de moeder van Monique (dat  je het maar alvast weet, Thea), enkele komkommers,  2 citroenen, een paar knofloken, wat tomaten en een bosje bieslook,  dit alles verdeeld over de diverse standhouders. Daarmee lijkt de markt vandaag een succesdag te gaan beleven. We krijgen zelfs een citroen cadeau.

We doen de rest van de boodschappen bij de lokale supermarkt een tiental meters verder. Een alleraardigst tentje wat een beetje aan onze vroegere ‘Ben Geurts’ uit ons Beuningen doet denken.
Ben en Riek Geurts waren heerlijke en eerlijke hardwerkende mensen waar je nog de boodschappen op kon laten schrijven in zo’n oranje boekje. Schrijven ja, niks typen of computer. En dan eind van de week telde Ben of Riek alles op.
En had je op zondag een keer een kratje bier nodig dan kon je altijd achterom terecht.
Het was nog de tijd van vóór de supermarkt. Je gaf het boodschappenbriefje aan Ben of Riek. Die verzamelde dan alles voor je en daar ging je dan mee naar huis. Op een gegeven moment werd ‘Ben Geurts’ een ‘supermarkt’, want dat werd ín’. De winkel bleef ongeveer hetzelfde, alleen moest je nu alles zelf pakken, en op de weekpof was er niet meer bij.
Ben wist hoe je een klant tevreden kon houden. Hij was het altijd met je eens. Als ons mam dan zei ‘Ben, wat is het toch mooi weer vandaag’, dan zei Ben ‘Ja Truus, ik zei net nog tegen Riek “wat is het toch een mooi weer wah”.’
En als dan de volgende klant, de lokale schoenverkoper ‘Hent de Tuuter’ even later vertelde dat hij het maar triest weer vond, dan zei Ben ‘Ja Hent, ik zei net nog tegen Riek………’.
De uitdrukking ‘Bar wah’ die zowel Ben al Riek vaak bezigden en die zoiets betekent als ‘het is toch wat’ halen wij nog vaak aan. Mét respect, laat dat wel wezen.  

Goed, Potamos hier en nu. Bij de mooie en grote bakkerszaak naast de supermarkt kopen we een brood (psomi) en een saucijs met kaas in bladerdeeg.
Als Monique vraagt of er nog meer lokale markten zijn vertelt de verkoopster dat er in Lavadi nog een op woensdag is maar dat die niet zo groot is als deze in Potamos. Nee, laat maar..

Het Zwitsers stel met de mooie Ford 4x4 pick-up camper komen we ook nog tegen. We houden een korte babbel met uitwisseling van enkele tips over het eiland. Zo vertellen ze o.a. dat de weg naar de vuurtoren aan de noordkant van het eiland goed te doen is voor onze bus. Goed om te weten, maar ik heb mijn bedenkingen want ik heb toch anders gelezen.

We brengen de boodschappen terug naar de camper en eten daar ons Grieks saucijzenbroodje op, die wel twee keer zo lang is als bij ons gewoon is. We babbelen ook nog even met een jong Nederlands gezin wat met een Mercedes bus aan het camperen is.

Van de boodschappen los lopen we het dorp weer in en nuttigen we een freddo espresso en een freddo cappuccino schuin tegenover de mooie kerk, op een miniterras ter breedte van één klein tafeltje. Leuk. En lekker.
De mis is net gedaan lijkt het. Er komt een beetje volk de kerk uit. Even later gevolgd door de Pappas. Wat jonge meisjes van een jaar of tien die op straat op lopen kussen hem de hand. De Pappas kijkt daarbij met een bepaalde blik… Wij zullen het wel verkeerd zien maar we hebben tegelijkertijd dezelfde gedachten. Dat zal aan ons liggen. Onze geest is waarschijnlijk beïnvloed door wat er op dit vlak gebeurde in ons en ons omringende landen.
Hier is het mogelijk heel anders. Net zoals er van criminaliteit niets te vrezen is op dit eiland en door eilandbewoners. En daarin geloven we wel.

Na de koffie dan toch ook maar eens de kerk in. Prachtig ja. Af en toe komen er ook wat Griekse dames binnen die volgens ons ook al op de boot hierheen zaten. Die kussen de diverse iconen en fotolijsten af dat het een lieve lust is. Getver, dat gaan we niet doen.
De pappas komt ook binnen. Zo vriendelijk als de pappas zojuist buiten was tegen de jonge meisjes en oudere dames, zo ontwijkend is zijn blik als ik hem gedag knik en zachtjes ‘Yassas’ zeg.
Maar die weet natuurlijk dat ik geen greintje geloof in me heb en dat er geen eer meer aan te behalen valt. Dan niet joh.

De Nederlander Frank van Weerde van Pyrgos House willen we ook gedag zeggen. Die beheert hier zo’n beetje de lokale VVV en woont al lange tijd op het eiland en in Potamos. Frank bemiddelt ook in appartementen op Kythira. Daarnaast weet hij van alles over wandelen op Kythira en verzorgt wandeltochten en excursies.
Wij ‘kennen’ Frank dan ook van het boekje ‘Kythira Doorlopend’ met daarin vele goed beschreven wandelingen verspreid over het hele eiland. Elk jaar weer geeft hij een nieuwe druk uit. 
Pyrgos House is niet moeilijk te vinden. Als je met het gezicht naar de kerk gericht staat is het meteen aan de rechtse kant. 
Een fris kantoor. De stoep is net gesproeid en de planten water gegeven. Binnen is het al even netjes. We krijgen van Frank nog diverse tips over het eiland en over stranden waar we zouden kunnen staan. Thanx Frank!

Nog even slenteren door het nette dorp. Ook hier de typische Griekse voordeuren. Veel kleur, weinig kleur, ingetrapt, maar geen enkele hetzelfde.

Op pad maar weer. We zoeken een overnachtingsplek voor vanavond. We denken die in Platia Ammos te vinden, aan de noordkant van het eiland. Vandaar kunnen we dan morgen gaan wandelen naar de vuurtoren.

Als we vanaf de haarspeldbochten naar beneden het dorpje steeds groter zien worden zien we het eigenlijk meteen ook steeds kleiner worden. Nee, veel is het niet. Twee taverne’s en verder een paar appartementen die allemaal gesloten lijken te zijn. Wel een aardig stukje strand met geen mens erop, én een openbaar toiletgebouwtje. Kijk, da’s kaasje voor ons camperaars!
Op de kleine onverharde P aan het strand parkeren we onze bus. Eerst maar eens zwemmen. Het is een warme dag en de kraakheldere zee nodigt uit.

Vanaf het water zien we dat de taverne vlakbij ons geopend lijkt. Er zitten een paar mensen op het terras. Als Monique wat later gaat vragen of ze vanavond ook geopend zijn kan ze eerst niemand meer vinden. Ze blijken even siësta te hebben van vier tot zes maar om zes uur kunnen we wel eten wordt er verteld door een al wat ouder Grieks echtpaar.

Wat we al vrezen blijkt ook zo te zijn tegen zeven uur: we zijn de enige gasten van vanavond, en voor ons alleen gaat het fornuis aan. We eten een heerlijk en eenvoudig maal.
Met het beetje Engels wat de eigenaar kent én met behulp van een boekje Grieks-Nederlands wat hij ergens vanuit de keuken opduikt maakt hij ons duidelijk dat de andere gasten die vanmiddag op het terras zaten ook Nederlanders zijn, en dat die hier al jaren komen, dat de vrouw  op Chios een kauwgombedrijf heeft (???), en dat zij uitstekend Grieks spreken. Misschien is het een hint voor ons, want na ongeveer twintig vakanties op Griekenland kunnen wij nog steeds niet lokaal tot tien tellen.

Hoogste tijd om afscheid te nemen. Met nogmaals een bedank voor de gastvrijheid.

Een borrel of wat en naar bed

Zondag 29 mei 2016
Overnachten in Platia Ammos
KM 53366
Coördinaten 36.36433, 22.9597