Donderdag 26 mei 2016
Ontwaken in Boza, Griekenland
KM 53264
Coördinaten 36,70429   22,82111

Heerlijk wakker worden in een doodstille omgeving, tussen de bomen. De zon schijnt al ons slaapkamerraam binnen. Het is 23 graden buiten, de wind is gaan liggen, en de kraakheldere zee met een schoon en breed eenzaam strand is op ongeveer 20 meter loopafstand.

Als ik mijn lichaam buiten de deur steek en naar de zee loop heb ik al snel een aantal goedemorgens te pakken. 2 Nederlandse, 1 Nederlandse met een Belgisch accent, 1 Nederlandse met een Chinees/Engels accent, en 1 Duitse.
Ja, we maken vrienden hier.

Dan bel ik eerst even met het havenkantoor van de ferry naar Kythira vanuit Neapoli. In tegenstelling tot andere berichten kan ik zelfs telefonisch reserveren voor de ferry morgen (vrijdag) om 14:30u. Mooi, da’s ook weer geregeld.

Omdat jullie toch liever niet

willen weten hoe geweldig we het hier hebben houd ik het maar kort voor vandaag. We zwemmen wat, we zonnen wat, we douchen wat, en we kletsen wat met de diverse buren. Dat is het wel zo’n beetje.

Oh nee, dat is het toch niet. We hebben een kano. Ja, een kano. Een opblaaskano. Wel een goeie hoor, niet zo’n ding van dat gladde doorschijnplastic maar een degelijke waar sommigen zelfs mee durven wildwatervaren klasse 3. Maar dat zegt misschien meer over de vaarders dan over de kano.
Dat gaan wij er niet mee doen. Maar omdat we vaak en graag in Griekenland aan stille strandjes staan leek het ons wel leuk om er een vorm van activiteit bij te verzinnen. En met iets van een bootje kun je soms op plekjes/baaitjes komen wat anders niet lukt.
Dus ik had al eens wat rondgekeken op Marktplaats. Uiteindelijk vond ik er een tegen een leuke prijs op Ebay.de.

Maar ja, toen was die kano er, maar daarmee ook het probleem van ‘hoe nemen we die mee?’.
Nou is het wel een opblaasding, en dat betekent dus ook een leegloopding, maar dan komen er nog peddels bij, een pomp, stoeltjes en zwemvestjes.
Tja, op het dak dan maar? Maar daar was niet zo veel plek meer met een schotel, zonnepaneel, en diverse dakluiken.
Nog net een hoekje links achterop was vrij. Op Marktplaats gespeurd naar een set van 2 imperiaals. Het moest niet te duur zijn want ik moest er aanpassingen aan doen, en misschien lukte dat allemaal wel niet. Uiteindelijk vond ik een set gebruikte Thule’s. Aan de linkerzijde van onze bus kon ik ze bevestigen op de originele punten van de Ducato maar aan de andere zijde zat de luifel al op de bevestigingspunten. Lang verhaal kort: het is gelukt.
Op Amazon.de vond ik een indraaibare canvas dakkoffer die net mooi in de vrije hoek past.  Een GreenValley, voor degene die het interesseert.

Dus de kano mee op vakantie. Thuis hadden we hem natuurlijk al een keer geprobeerd: in de woonkamer opgepompt, de stoeltjes erin en dan met zijn tweeën achter elkaar (zo gaat dat met een kano) luchtpeddelen. Da’s net zo iets als luchtgitaar spelen maar dan anders.
Dat ging goed, niet omgeslagen, en dikke pret thuis op de houten vloer voor de open haard.

Vandaag de zeedoop.  Eigenlijk heb ik hem in no-time opgepompt. Ik denk nog geen tien minuten voor de hele kano (hij bestaat uit drie kamers), en dan is hij nog te hard ook. 
Stoeltjes erin, peddels in elkaar draaien, en ik denk dat met wat oefening het ding een volgende keer  binnen 15 minuten bedrijfsklaar zal zijn.

Het water op. Ik stel Monique voor dat ik eerst maar eens alleen uitvaar.
Nou had ik natuurlijk allang van tevoren bedacht dat ik mijn eerste testvaart zou laten plaatsvinden op een ultrastille locatie. Want ik had ondertussen al vele filmpjes op YouTube bekeken waarin mensen alle kanten opgingen behalve die waarvoor een kano is bedacht.
Dat ga ik dus mooi niet zelf proberen op een overvolle locatie. Voor je het weet sta ik zelf ook tussen al die filmpjes.
Maar ik blijk over een natuurlijk talent  te beschikken. Jawel, meteen ‘recht zo die gaat’.
Dat wekt vertrouwen bij Monique. Want die is toch al niet zo van het water en de vis, die was al bang dat mijn uitvaren een uitvaart zou worden.

Dus huppakee, Monique ook in het bootje. En ook als duo doen we het vrijwel meteen goed. Nou weet ik wel dat er sporten zijn waarbij veel meer coördinatie komt kijken maar toch.
Het gaat dus goed én we vinden het leuk. Mijn schouders vinden het na een half uur wat minder leuk, maar het was ook een beetje de bedoeling dat mijn lijf er wat van zou merken.
Helaas blijkt het afmonteren en drogen van de boot wat meer tijd. Daar moeten we nog wat op verzinnen.
Al met al was het een heerlijke strandmiddag.

Na een heerlijk zelfgemaakt avondmaal maak ik alvast mijn fotospulletjes klaar voor de sterrenrijke avond/nacht. Want dat lijkt het te gaan worden.
In het pikkedonker lopen Monique en ik met een rood hoofdlampje tussen de bomen door naar het strand. Wat moeten de andere camperaars wel niet denken als ze uit het raam kijken? We hopen dat we ze niet te veel op stang jagen.

Ergens heel vaag hangt de melkweg boven de bomen maar op het niet al te beste  laptopje dat ik bij me heb, met een te klein scherm, kan ik hem niet goed genoeg tevoorschijn kietelen. Thuis misschien.

Truste

Donderdag 26 mei 2016
Overnachten in Boza, Griekenland
KM 53264
Coördinaten 36,70429   22,82111